Povećanje broja Wi-Fi pristupnih tački u urbanom okruženju doveo je do otežane komunikacije između rutera i konektovanih uređaja. Na jačinu rutera u okruženju se ne može uticati, pa je sve teže naći manje opterećen kanal za kučni Wi-Fi sistem. Jedno od rešenja je nabavka bežičnog rutera koji podržava komunikaciju u opsegu na 5GHz i Wi-Fi 5 (802.11 AC) standard. Ova druga stavka je bitna iz razloga što na tržištu postoje dual bend ruteri koji rade u opsegu na 5GHz, ali sa starim Wi-Fi 4 standardom koji je sporiji od pete generacije. Wi-Fi 5 rutere je lako prepoznati po AC oznaci na pakovanju koju proizvođači ne propuštaju da istaknu. Iza “AC” oznake stoji broj koji treba da označi maksimalnu teoretsku bežičnu brzinu koju ruter može da postigne. O specifičnom načinu označavanja pisano je u PC Press-u, u tekstu “Wi-Fi 6: Wi‑Fi za 2020. godinu”. Podrazumeva se da ruteri novijih generacija imaju podršku i za starije standarde kako bi podržali veliki broj klijent uređaja koji se i dalje koriste.
Ruteri iz višeg cenovnog ranga nude pregršt korisnih opcija koje u uobičajnom načinu upotrebe mogu ostati neiskorišćene, što može biti razlog za potragu jeftinih modela. Najjeftiniji cenovni rang donosi potencijalni rizik oko kvaliteta izrade. U tom rangu se, uglavnom nalaze modeli proizvođača koji se niskim cenama probijaju na tržište. Kineski proizvođač TP-Link je pre desetak godina bio poznat prvenstveno po niskim cenama uređaja, ali je vremenom postao tražen brend kod odabira Wi-Fi kućne (i small office/home office) opreme.
TP-Link Archer C20 AC750 Wireless Dual Band Router, koga je za potrebe testa ustupio GameBox iz Niša, se već duže vreme nalazi na tržištu. TP-Link je petu verzija ovog modela predstavio 2018. godine, koja se sada nalazi u grupi pet najjeftinijih dual bend Wi-Fi rutera kod nas.
Dizajn rutera se može okarakterisati kao “moderan”. Gornja stranica je lagano savijena na dole, a ruter je izuzetno lagan, što je pomalo neočekivano s obzirom na dimenzije 230 x 144 x 35mm. Ploča sa elektronikom je male površine, ali je na dimenzije uticao raspored spoljnih antena. Tri antene koje po dužini odgovaraju dimenzijama standardnih 5dBi nemaju konektore, već su fiksirane na kućištu. Prva i treća antena su namenjene komunikaciji u opsegu od 2.4GHz (2T2R), a druga za frekvencije na 5GHz (1T1R). Na zadnjoj strani se osim antena nalaze i konektor za napajanje, dugme za uključivanje/isključivanje, rupica za reset, dugme za uspostavljanje WPS konekcije, WAN (Internet) port i četiri konektora za žičanu konekciju. Archer C20 nema gigabitne LAN portove koji su neophodni za brzine iznad 100Mb/s.
Nakon povezivanja, Web interfejsu se pristupa preko brouzera na adresi tplinkwifi.net sa uobičajnom admin/admin kombinacijom za Username/Password. Prikaz je kombinacija starog i novog TP-Link-ovog grafičkog interfejsa i može se okarakterisati kao pregledan. U dnu korisničkog prikaza se nalazi dugme “App” čijim se otvaranjem prikazuju QR kod i linkovi za preuzimanje aplikacije TP-Link Tether sa Google Play-a i App Store-a. Aplikacija prati aktuelne trendove za kontrolu rutera preko mobilnih Android i iOS uređaja.
Svakom opsegu (2.4GHz i 5GHz) je moguće zasebno odabrati identifikaciju, kanale i zaštitu. Opcija automatskog odabira kanala dobro funkcioniše u opsegu 2.4GHz (naročito prilikom eksperimentisanja sa širinom kanala od 40MHz) ali ne i na 5GHz gde treba podesiti “ručno” uz neki program za skeniranje poput Wi-Fi analyzer-a. Potrebno je napomenuti da je WPS opcija za brzo povezivanje podrazumevano uključena na oba opsega, pa će je oni koji nemaju poverenje u bezbednost tog sistema isključiti.
Jedna od korisnih opcija je mreža za goste (Guest Network) koja je namenjena za kreiranje pristupne tačke za korisnike u okruženju (na primer komšije) kojima se želi omogućiti brzina protoka i onemogućiti pristup lokalnoj mreži rutera. Gostujuća mreža se podešava u meniju “Guest Network” gde je moguće dati ime mreže za goste, odabrati opseg na kome će raditi (2.4 ili 5 GHz), odrediti zasebnu šifru za pristup (ili ostaviti nezaštićeno) i odrediti koliku brzinu dozvoliti konektovanim korisnicima. Da bi ova opcija funkcionisala najpre je potrebno aktivirati kontrolu protoka za ceo ruter, koja se podešava u meniju “Bandwidth Control”. U slučaju da kontrolu protoka podešavamo samo za gostujuću mrežu, a ne za klijente unutar “glavne” mreže, u meniju “Bandwidth Control”, u poljima “Egress Bandwidth” i “Ingress Bandwidth” treba staviti veću brzinu u od one koju imamo od provajdera. Potrebo je uneti vrednosti u kb/s, što znači onu koju provajderi označavaju u Mb/s pomnoženu sa 1000. Ukoliko nam je paket 150/10 Mb/s potrebno je postaviti nešto veće vrednosti poput 11000 i 160000. Tek se sada u meniju “Guest Network Bandwidth Control” može podesiti ograničenje brzine gostima, tako što u poljima “Egress Bandwidth” i “Ingress Bandwidth” unosimo dozvoljene vrednost za upload i download, na primer 600 i 9000. To je brzina koju će deliti uređaji konektovani na mrežu za goste.
Zbog nepostojanja gigabitnih LAN/WAN portova test brzine bežične konekcije je bio ograničen nemogućnošću protoka većeg od 100Mb/s. Na testu brzine u 2.4GHz opsegu, na razdaljini od tri metra bez prepreka, korišćen je 2T2R klijent adapter. Sa odabirom opcije širine kanala od 20MHz uspostavljena je veza na 144.4Mb/s, pri čemu realna brzina nije prelazila 60Mb/s. Odabirom opcije širine kanala od 40MHz uspostavljena je veza na 300Mb/s, pa je realna dostizala 80Mb/s. U opsegu na 5GHz postignuta je maksimalna brzina koju određuje stomegabitni WAN - 100Mb/s. Razdaljina od pet metara sa preprekom jednog solidnog zida smanjila je brzinu u 5GHz opsegu na 90-94Mb/s. Razdaljina od sedam metara sa dva solidna zida smanjila je brzinu na 3.5-16.8Mb/s.
TP-Link Archer C20 AC750 Wireless Dual Band Router, koga je za potrebe testa ustupio GameBox iz Niša, na neki način podseća na TP-Link TL-WR841N. Oba rutera su među najjeftinijima u svojoj klasi (TL-WR841N među “singl” bend, a Archer C20 u dual bend kategoriji) koji nude puno korisnih mogućnosti. Prilikom vaganja činjenica za ili protiv kupovine ovog modela, sa jedne strane stoji nedostatak gigabitnih portova, a sa druge pregršt opcija poput, kontrole protoka, gostujuće mreže, aplikacije za podešavanje mobilnim telefonom i naravno niske cene.
Nema komentara:
Objavi komentar