Povećana Wi-Fi komunikacija iziskuje stalni razvoj ovog bežičnog standarda. Dešavanja u Wi-Fi industriji se ne nalaze na vrhu interesovanja medija koji prate novitete u IT-u iako na kraju od razvoja i praktične primene noviteta, najveću korist imaju krajnji korisnici.
802.11n je već osam godina u upotrebi i većina bežičnih rutera u našem okruženju radi po ovim specifikacijama. Brzina komunikacije je do ove godine bila glavni cilj u razvoju Wi-Fi interfejsa u čemu je postignut ogroman napredak. 802.11ac je doneo veće brzine kao i njegova nadogradnja "Wave 2" (drugi talas). Sve veći broj laptop računara, tableta i mobilnih telefona koji podržavaju ovaj standard omogućavaju komunikaciju sa AC ruterima sa manje smetnji na 5GHz frekvencijama što je manje opterećen opseg u odnosu na 2.4GHz.
802.11ad Tp-Link-ov ruter Talon AD7200 radi na frekvencijama od 2.4GHz, 5GHz i 60GHz |
Razvoj Wi-Fi komunikacija se nastavlja na polju upravljivosti i efikasnosti povezivanja. Možda zvuči kao dodvoravanje korisnicima, ali svrha 802.11k, 802.11r i 802.11v standarda je olakšano i ubrzano povezivanje klijenata na pristupne tačke u urbanom okruženju. Kao i kod prethodnih nadogradnji standarda i ove opcije su korišćene samoinicijativno a standardizacija dovodi do lakše primene.
802.11k - U situacijama kada je Wi-Fi klijent okružen brojnim pristupnim tačkama, svakoj od njih šalje probni signal kako bi utvrdio koja je najoptimalnija za konektovanje. Ta situacija se menja sa promenom mesta klijenta (telefon ili tablet u pokretu). 802.11k standard definiše postupak da klijent pita samo jednu pristupnu tačku koja ima podatke o ostalima u okruženju i tako štedi vreme.
802.11v - U slučaju udaljavanja klijenta, što dovodi do slabljenja signala, AP forsira prekid veze pri čemu šalje podatke o drugoj pristupnoj tački koja je manje opterećena ili koja ima jači signal. Ovo sprečava takozvane "lepljive" klijente da se drže jednog AP-a koji pruža loš signal ili je zagušen.
802.11r - Glavna karakteristika ove verzije standarda je "brzi roming" odnosno prelazak sa jedne na drugu pristupnu tačku u istoj mreži. Klijent se identifikuje na jednoj pristupnoj tački a prilikom prelaska na drugu, prva prosledi identifikacione podatke (korisničko ime i šifru) što ubrzava proces.
Jasno je da će ove opcije dobro doći u MESH sistemima gde je više pristupnih tačaka povezano u čvorište čime se povećava površina pokrivena WiFi signalom.
Nema komentara:
Objavi komentar